Επιτύμβια, II

Zwei Dinge erf?llen das Gem?t mit immer neuer und zunehmender Bewunderung und Ehrfurcht, je ?fter und anhaltender sich das Nachdenken damit besch?ftigt:
Der bestirnte Himmel ?ber mir, und das moralische Gesetz in mir.

Δύο πράγματα κατακλύζουν, διαρκώς και ακατάπαυστα, τον νου μου με θαυμασμό και δέος και όλο και πιο συχνά, με καρτερία, αρραβωνιάζονται μέσα μου:
Ο έναστρος ουρανός πανωθέ μου και ο ηθικός νόμος εντός μου.


Πηγή: Kritik der praktischen Vernunft von Immanuel Kant