Δύνασθαι εαυτώ ομιλείν

Ένα παλικάρι φτωχικά ντυμένο πλησίασε το Σωκράτη, καθώς πορευόταν, και συστήθηκε:

- Αντισθένης, γιος του Αντισθένη από τον Πειραιά. Θέλω να μαθητέψω κοντά σου …

Ο Σωκράτης πρόσεξε τη μελωδική φωνή και την εξυπνάδα που έλαμπε στα μάτια του νέου κι αποκρίθηκε:

- Ακολούθα με, όμως όχι σα μαθητής, παρά σα φίλος ... Πες μου όμως τις ξέρεις από τους παλιούς σοφούς…
- Σχεδόν τίποτα…
- … Αν έχεις μυαλό, παιδί μου κρατάς θησαυρό.

Άμα σώπαινε ο νεαρός, ο Σωκράτης το προέτρεπε:
- Μίλα μου, για να σ’ αναλύσω.

Απ’ αυτόν τον νεαρό μαθητή του Σωκράτη ξεπήδησαν οι Κυνικοί που μας έμαθαν να δίνουμε έμφαση στον καθημερινό Τρόπο, τη καθημερινή ζωή, αντί στη Θεωρία.

Το σημαντικότερο όμως που κέρδισε η Φιλοσοφική Συμβουλευτική, από αυτούς τους αντισυμβατικούς που φτωχικά ντυμένοι περιδιάβαιναν σαν ιεραπόστολοι όλο τον τότε κόσμο, είναι «το δύνασθαι εαυτώ ομιλείν».

Πηγή: Διογένης Λαέρτιος 6,2 και 6,6