Επιτύμβια, IV

Ο Rene Descartes, λένε οι επικριτές του χαρακτήρα του, σε όλη του τη ζωή υπήρξε δειλός. Κάποτε συμβούλεψε έναν νέο, που του ζήτησε την γνώμη του για ένα θέμα που θα μπορούσε να προκαλέσει την αντίδραση των αρχών, να μην εκφράσει την άποψη του σαν δική του, αλλά να την διατυπώσει με τέτοιο τρόπο σαν να προέρχεται από άλλους.
Αρνήθηκε να δημοσιεύσει το έργο του Le Monde για μην φανεί ότι υποστηρίζει τις απόψεις του ήδη καταδικασμένου Galileo Galilei.
Ίσως όμως απλά επιδίωξε το «λάθε βιώσας», που καταλόγισε ο Πλούταρχος στον Επίκουρο (Πλουτάρχου Ηθικά 29 - Προς Κωλώτην, Ει καλώς είρηται το λάθε βιώσας, Περί μουσικής, κεφ. 1 -1128).
Γι΄ αυτό ως επιτύμβιο διάλεξε μια ωδή του Publius Ovidius Naso: "Bene qui latuit bene vixit – Ζει καλά, αυτός που ζει απαρατήρητος" (P. Ovidi nasonis tristium liber tertius, 3:4:25)

Πηγή: Chapelle Saint-Benoit, Saint-Germain-des-Pres, Paris

P.S. Από μία επίσκεψη μου, πέρσι τέτοια εποχή.