Ποίηση και Συμβουλευτική, XIX

Εμπρός, ας ανηφορίσουμε τις ίδιες θάλασσες.
‘Ετσι κι αλλιώς, στα μέρη τα δικά μας κάνει ό,τι ώρα μας αρέσει
κι ας λένε τα Γκρήνουιτς. Με μια προϋπόθεση όμως.
Που είναι κυανή και λευκή, γήινη και υδάτινη συνάμα;
Τις ο αληθής κύριος του τόπου; Ο άνθρωπος.
Εν τη παρουσία του ηγεμόνος τούτου η μεν θεότης παραχωρεί
τα πρεσβεία τεταραγμένη, ο δε ποιητής αποκαλύπτεται.
Καιρός λυτήριος επέστη.

Πηγή:"Ο κήπος με τις αυταπάτες" του Οδυσσέα Ελύτη.