Ποίηση και Συμβουλευτική ΙΙ

Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι τα ‘χουν χαμένα και σ’ εσέ της ταραχής τους ρίχνουν την αιτία.
Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς το ίδιο τον εαυτό σου όταν ο κόσμος δεν σε πιστεύει κι αν μπορείς να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία.
Να περιμένεις αν μπορείς δίχως να χάνεις την υπομονή σου, κι αν άλλοι σε συκοφαντούν να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα, κι αν σε μισούν, εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις, μα να μην κάνεις τον καλό ή τον πολύ σοφό στα λόγια.
Αν να ονειρεύεσαι μπορείς και να μην είσαι δούλος των ονείρων, αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου,
αν αντικρίζεις σου βαστά το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια κι όμοια να φέρνεσαι σ’ αυτούς τους δύο τυραννικούς απατεώνες,
αν σου βαστά η ψυχή ν’ ακούς όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη παραλλαγμένη απ’ τους κακούς, για ‘ναι για τους άμυαλους παγίδα η συντριμμένα να θωρείς όσα σου ‘χουν ρουφήξει τη ζωή σου και πάλι να ξαναρχινάς να κτίζεις μ’ εργαλεία να ‘ναι φθαρμένα.
Αν όσα απόκτησες μπορείς σ’ ένα σωρό μαζί να τα μαζέψεις και δίχως φόβο, μονομιάς κορόνα ή γράμματα όλα να τα παίξεις και να τα χάσεις και απ’ αρχής, ατράνταχτος, να ξεκινήσεις πάλι και να μη βγάλεις και μιλιά γι’ αυτό τον ξαφνικό χαμό σου.
Αν νεύρα και καρδιά μπορείς και σπλάγχνα και μυαλό όλα να τα σφίξεις Να σε δουλέψουν ξαναρχής, κι ας είναι από πολύν καιρό σωσμένα και να κρατιέσαι πάντα ορθός, όταν δεν σου ‘χει τίποτα απομείνει παρά μονάχα η θέλης, κράζοντας σε όλα αυτά «βαστάτε».
Αν με τα πλήθη να μιλάς μπορείς και να κρατάς την αρετή σου, με βασιλιάδες να γυρνάς, δίχως απ’ τους μικρούς να ξεμακρύνεις. Αν μήτε φίλοι, μητ’ εχθροί μπορούνε πια ποτέ να σε πειράξουν, όλο τον κόσμο αν αγαπάς, μα ποτέ παρά πολύ κανέναν.
Αν του θυμού σου τις στιγμές, που φαίνεται αδυσώπητη η ψυχή σου, μπορείς ν΄αφήσεις να διαβούν την πρώτη ξαναβρίσκοντας γαλήνη,

δική σου θα ‘ναι τότε η Γη, μ’ όσα και μ΄ ότι πάνω της κι αν έχει και κάτι ακόμα πιο πολύ:

Άντρας αληθινός θα ‘σαι παιδί μου !

Πηγή: Αν….. του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ