Γράμματα, XIV

Ρε, πάτε καλά; Τι έχετε πάθει; Έχετε χάσει τη φόρμα σας…και δεν εννοώ αυτή που φοράτε για να πάτε γυμναστήριο.
Τι στο διάολο συμβαίνει με τη πάρτη σας; Γιατί συμπεριφέρεστε σαν χεσμένα κοτοπουλάκια; Γιατί γίνατε έτσι ρε γαμώτο; Όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι. Μη μου απαντήσετε τη καραμέλα "εσείς μας κάνατε έτσι" γιατί δε περνάει… Καρφί δε μου καίγεται για το τι κάναμε εμείς και πώς φερόμαστε. Όπως στρώνει κανείς, έτσι και κοιμάται. Ό,τι σπέρνεις, θερίζεις και τέλος οι παροιμίες. Εσείς θα έπρεπε να "κρατάτε" γερά. Βγαίνεις έξω, βλέπεις ένα σωρό άντρες και κανείς δεν έχει τίποτα το ενδιαφέρον. Δεν μιλάω για ενδιαφέρον κώλο ή για ενδιαφέροντες κοιλιακούς. Μιλάω για ενδιαφέρον βλέμμα, για ενδιαφέρον περπάτημα. Κάτι στις κινήσεις να σε τραβήξει να κολλήσεις τα μάτια σου, ρε παιδί μου. Όλο τσαλιμάκια, όλο κορδελάκια, όλο ιστορία, όλο " δε μπορώ", "δε ξέρω", "θα δούμε", "μήπως να το παίρναμε αλλιως…". Ρε αυτά τα παιχνιδάκια τα κάνουν οι γκόμενες. Εγώ θα στο παίξω δύσκολη, εγώ θα πουλήσω κοτσιδάκια και ηλίθια χαμόγελα.
Εσύ τι δουλειά έχεις με αυτά; Γιατί μουτζουρώνεσαι; Βλέπεις τύπους να κοιτάνε τύπισσες (και δεν εννοώ εμένα, γιατί εμένα δε με κοιτάνε λόγω μύτης και υπερβολικού μακιγιάζ) για ώωωρεεες! Περνάνε οι ώρες και ο καθένας πάει σπίτι του! Έλα ρε φιλαράκι και πες αυτό που σκέφτεσαι. Τι είναι αυτό; Πες το. Θα σοκαριστώ, το παραδέχομαι, αλλά θα σε πώ και μάγκα. Μπορεί στην αρχή να σε πώ μαλάκα, αλλά στο τέλος θα καταλήξω ότι έχεις αρχίδια.
Και έτσι πρέπει να είναι. Είσαι ο δυνατός. Πάρ'το χαμπάρι. Σου πουλήσαμε το παραμύθι ότι δεν είσαι και έτσι όπως τα λένε και το ΄φαγες. Δεν πρέπει να σε επηρρεάζει το τι κάνω εγώ και αν είμαι "σόμπα". Εσύ πρέπει να είσαι ΕΚΕΙ. Με τα παντελόνια σου, με την σοβαρότητα που σου πρέπει, με τα ωραία σου. Με την άποψη σου και με τη πρωτοβουλία σου. Γιατί έχεις πολλά ωραία, ρε πούστη μου! Έχεις χέρια δυνατά που για κάποιο λόγο μ΄αγκαλιάζουν και δεν υπάρχει τίποτα να με φοβίζει. Έχεις βλέμμα σίγουρο "είμαι εγώ εδώ". Έχεις ωραίο μυαλό, άλλες εικόνες που θέλω να μου τις περιγράψεις. Έχεις αυτοκυριαρχία και ψυχραιμία. Δε στριγγλίζεις σα κοριτσάκι, ούτε σε πιάνουν υστερίες. Φοράς παντελόνια γαμώ το κέρατο μου και έχεις και σοβαρό λόγο. Εγώ τα φοράω γιατί... έτσι! Γιατί το προστάζει η μόδα. Μαλακίες, δηλαδή.
Πού είναι τα ωραία σου; Πού τα έχεις θάψει και γιατί; Εγώ φταίω; Ναι; Ε, δεν θα έπρεπε να σε επηρρεάζει. Το τι σκατά είμαι εγώ, άσε με να το λουστώ. Εσύ φέρσου όπως προστάζει το φύλο σου. Μπορεί να δουλεύω πια και εγώ. Να είμαι προϊσταμενη σου και να σε προστάζω, να σε προσβάλλω, να σε επιπλήττω , να σου την λέω, αλλά στο τέλος ΕΣΥ ΘΑ ΜΕ ΓΑΜΗΣΕΙΣ.
Γιατί εσύ πρέπει να το κάνεις! Ασε τι λέω εγώ και πώς το παίζω δυνατή. Σκατά δυνατή είμαι. Αφού το βλέπεις και το ξέρεις. Σύνελθε! Σε χρειαζόμαστε και σε θέλουμε. Όπως πραγματικά είσαι, όμως. Όχι, όπως αποφάσισες να είσαι. Θέλω να αρχίσω να βλέπω άντρες τριγύρω μου… όχι ένα σωρό καθρέφτες! Σας παρακαλώ.

Πηγή: "Παντελονάτα Πράγματα" από το Blog "Do you think me a clown?"