Επιτύμβια, VI

Επίγραμμα
εικών ή λίθος είμί. τίθησί με Σείκιλος
ένθα μνήμης αθανάτου σήμα πολυχρόνιον

σκολιόν
Όσον ζήις φαίνου.
μηδέν όλως σύ λυπού.
πρός ολίγον εστί τό ζήιν,
τό τέλος ό χρόνος απαιτεί

Δεν είμαι πλάκα εγώ, ζωγραφιά είμαι. Ο Σείκιλος μ’ έβαλε εδώ,
να σας θυμίζω αιώνια, σα σφραγίδα ανεξίτηλη, ότι:

Όσο ζεις να λάμπεις πρέπει.
Και για τίποτα μην πικραίνεσαι.
Γιατί η ζωή είναι λίγη
Και θα σου ζητήσει λογαριασμό.

Πηγή: Inscriptio columnae, Museum Kopenhaven inv. 14879, Danemark

• Το σκόλιον είναι αρχαίο ελληνικό τραγούδι της τάβλας. Το συγκεκριμένο χρονολογείται ανάμεσα στο 200 π.χ. έως το 100 μ.Χ. και τραγουδιόταν στα συμπόσια της εποχής. Είναι σκαλισμένο κάτω από το επιτύμβιο στο τάφο του Σείκιλου, που βρέθηκε το 1883 στις Κράλλεις της Μικράς Ασίας. Πάνω από τους στίχους είναι γραμμένη και η παρτιτούρα του, έτσι μπορεί να τραγουδηθεί ακόμα και σήμερα. Είναι η παλιότερη, πλήρης σύνθεση που βρέθηκε ποτέ. Μάλλον γράφτηκε για την γυναίκα του που ίσως θάφτηκε νωρίτερα στον ίδιο τάφο.
• Αν θέλετε ν’ ακούσετε μια σύγχρονη αναπαραγωγή - με μπουζούκι - του τραγουδιού κάντε κλικ εδώ .