Πέμπτη, Οκτωβρίου 04, 2007

Ομοφυλοφιλία


Dear Mrs. X

I gather from your letter that your son is a homosexual. I am most impressed by the fact that you do not mention this term yourself in your information about him. May I question you, why do you avoid it? Homosexuality is assuredly no advantage, but it is nothing to be ashamed of, no vice, no degradation, it cannot be classified as an illness; we consider it to be a variation of the sexual function produced by certain arrest of sexual development. Many highly respectable individuals of ancient and modern times have been homosexuals, several of the greatest among them (Plato, Michelangelo, Leonardo da Vinci, etc.). It is a great injustice to persecute homosexuality as a crime, and cruelty too. If you do not believe me, read the books of Havelock Ellis.

By asking me if I a help, you mean, I suppose, if I can abolish homosexuality and make normal heterosexuality take its place. The answer is, in a general way, we cannot promise to achieve it. In a certain number of cases we succeed in developing the blighted germs of heterosexual tendencies which are present in every homosexual, in the majority of cases it is no more possible. It is a question of the quality and the age of the individual. The result of the treatment cannot be predicted.

What analysis can do for your son runs in a different line. If he is unhappy, neurotic, torn by conflicts, inhibited in his social life, analysis may bring him harmony, peace of mind, full efficiency, whether he remains a homosexual or gets changed. If you make up your mind that he should have analysis with me (I don't expect you will!!) he has to come over to Vienna. I have no intention of leaving here. However, don't neglect to give me your answer.

Sincerely yours with kind wishes,

Freud

P.S. I did not find it difficult to read your handwriting. Hope you will not find my writing and my English a harder task.


Αγαπητή Κα…

Συμπεραίνω από το γράμμα σας ότι ο γιος σας είναι ομοφυλόφιλος Με εντυπωσιάζει πολύ το γεγονός ότι δεν αναφέρετε η ίδια τον όρο αυτό στην πληροφόρηση που δίνετε γι΄ αυτόν. Μπορώ να σας ρωτήσω γιατί το αποφεύγεται; Η ομοφυλοφιλία δεν είναι αναμφιβόλως ένα πλεονέκτημα, αλλά δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται κανείς, δεν είναι βίτσιο, εξαχρείωση, δεν μπορεί να ταξινομηθεί ως αρρώστια∙ τη θεωρούμε μια παραλλαγή της σεξουαλικής λειτουργίας που παράγεται από κάποια διακοπή της σεξουαλικής ανάπτυξης. Πολλά άκρως αξιοσέβαστα άτομα της αρχαίας και σύγχρονης εποχής υπήρξαν ομοφυλόφιλοι, μεταξύ αυτών μερικά από τα σπουδαιότερα (ο Πλάτων, Ο Μιχαήλ Άγγελος, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, κ.λ.π.). Αποτελεί μεγάλη αδικία η δίωξη της ομοφυλοφιλίας ως εγκλήματος, όπως και ωμότητα. Αν δεν με πιστεύετε, διαβάστε τα βιβλία του Havelock Ellis.

Με την ερώτηση σας αν μπορώ να σας βοηθήσω, εννοείτε, υποθέτω αν μπορώ να θέσω τέρμα στην ομοφυλοφιλία και να συμβάλλω ώστε να πάρει τη θέση της η φυσιολογική ετεροσεξουαλικότητα. Η απάντηση είναι ότι, γενικά, δεν μπορούμε να υποσχεθούμε ότι θα το κατορθώσουμε. Σε ορισμένες περιπτώσεις επιτυγχάνουμε να αναπτύξουμε τα καχεκτικά σπέρματα των ετεροσεξουαλικών τάσεων που είναι παρόντα σε κάθε ομοφυλόφιλο∙ στην πλειονότητα των περιπτώσεων αυτό δεν είναι πια δυνατό. Είναι θέμα ποιότητας και ηλικίας του ατόμου. Το αποτέλεσμα της θεραπευτικής αντιμετώπισης δεν είναι προβλέψιμο.

Το τι μπορεί να κάνει για το γιο σας η ανάλυση είναι κάτι διαφορετικό. Αν είναι δυστυχής, νευρωτικός, αν σπαράσσεται από συγκρούσεις, αν έχει αναστολές στην κοινωνική του ζωή, η ανάλυση μπορεί να του προσφέρει αρμονία, πνευματική ηρεμία, πλήρη αποτελεσματικότητα, είτε παραμείνει ένας ομοφυλόφιλος είτε αλλάξει. Αν αποφασίσετε, θα πρέπει να κάνει ανάλυση μαζί μου (Δεν περιμένω να το κάνετε!!) πρέπει να έρθει στη Βιέννη. Δεν έχω τη πρόθεση να εγκαταλείψω τον τόπο μου. Πάντως μην παραμελήσετε να μου δώστε την απάντησή σας.

Ειλικρινά δικός με ευχές για ότι καλύτερο

Φρόυντ

Υ.Γ. Δεν δυσκολεύτηκα να διαβάσω τον γραφικό σας χαρακτήρα. Ελπίζω να μην συναντήσετε περισσότερη δυσκολία με τη γραφή και τα Αγγλικά μου


Πηγή: Freud, Sigmund, "Letter to an American mother", American Journal of Psychiatry, 107 (1951): p. 787.






Δεν υπάρχουν σχόλια: