Πέμπτη, Δεκεμβρίου 07, 2006

Γίνε αρωγός μου

Au secours!

Théâtre, viens à mon secours !
Je dors. Eveille-moi
Je suis perdu dans le noir, guide moi, au moins vers une bougie
Je suis paresseuse, fais-moi honte
Je suis fatigué, lève-moi
Je suis indifférent, frappe-moi
Je reste indifférente, casse-moi la figure
J’ai peur, encourage-moi
Je suis ignorante, éduque-moi
Je suis monstrueuse, humanise-moi
Je suis prétentieux, fais-moi mourir de rire
Je suis cynique, démonte-moi
Je suis bête, transforme-moi
Je suis méchante, punis-moi
Je suis dominant et cruel, combats-moi
Je suis pédante, moque-toi de moi
Je suis vulgaire, élève-moi
Je suis muette, dénoue-moi
Je ne rêve plus, traite-moi de lâche ou d’imbécile
J’ai oublié, lance sur moi la Mémoire
Je
me sens vieille et rassie, fais bondir l’Enfance
Je suis lourd, donne-moi la Musique
Je
suis triste, va chercher la Joie
Je
suis sourde, en tempête fais hurler la Douleur
Je
suis agité, fais monter la Sagesse
Je
suis faible, allume l’Amitié
Je suis aveugle, convoque toutes les Lumières
Je suis soumise à la Laideur, fais entrer la Beauté conquérante
J’ai été recruté par la Haine, fais donner toutes les forces de l’Amour.


Βοήθεια!

Θέατρο, γίνε αρωγός μου!

Κοιμάμαι. Αφύπνισε με.

Χαμένος στο σκοτάδι είμαι, δείξε μου το δρόμο, τουλάχιστον σ’ ένα λυχνάρι

Είμαι οκνηρός, κάνε να ντρέπομαι

Είμαι κουρασμένος, φτιάξε με.

Είμαι αδιάφορος, ταρακούνησε με.

Παραμένω αδιάφορος, χαστούκισε με

Φοβάμαι, εμψύχωσε με

Είμαι αδαής, μάθε μου

Είμαι τέρας, εξανθρώπισε με

Είμαι φαντασμένος, κάνε να πεθάνω στα γέλια

Είμαι κυνικός, γκρέμισε με

Είμαι ανόητος, άλλαξε με

Είμαι κακεντρεχής, τιμώρησε με

Είμαι δεσποτικός και άσπλαχνος, πολέμησε με

Είμαι τυπολάτρης, γελοιοποίησε με

Είμαι άξεστος, ψήλωσε με

Δεν μπορώ ν’ αρθρώσω, λύσε μου τη γλώσσα

Έχω πάψει πια να ονειρεύομαι, αποκάλεσε με δειλό κι ανόητο

Λησμόνησα, πέταξε μου τη Μνήμη κατάμουτρα

Νοιώθω γέρος, ξεπερασμένος. Κάνε να σκιρτήσει το Παιδί που κρύβω.

Είμαι βαρύθυμος, χάρισε μου τη Μουσική

Είμαι θλιμμένος, φέρε μου τη χαρά

Είμαι κουφός, ούρλιαξε τον Πόνο σαν καταιγίδα

Είμαι ταραγμένος, άφησε τη Σοφία να μεγαλώσει μέσα μου

Είμαι αδύναμος, λάμψε τη Φιλία

Είμαι τυφλός, μάζεψε όλο το Φως

Μ’ έχει κατακυριεύσει η Ασχήμια, με την Ομορφιά άλωσε με

Μ’ έχει προσεταιρίσει το Μίσος, ελευθέρωσε τη δύναμη της Αγάπης.

Πηγή: «Au secours!» μήνυμα της Ariane Mnouchkine, στις 27 Μαρτίου 2005, για την παγκόσμια μέρα του Θεάτρου

  • Η Αριάν Μνούσκιν, σκηνοθέτις του θεάτρου, ίδρυσε το 1964 στο Παρίσι πλαισιωμένη από μια ετερόκλητη ομάδα το "Theatre du Soleil". Τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε προλογίσει στη Σορβόννη τον Ζαν Πωλ Σαρτρ, όπου παρουσίασε τις απόψεις του για το θέατρο. Το 1978 παίζεται η κινηματογραφική ταινία "Moliere" σε δικό της σενάριο και σκηνοθεσία με συμμετοχή όλου του θιάσου. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει η δημιουργός, αυτό που θέλει να δείξει είναι " πως ο γιος ενός ταπετσιέρη κατάφερε να γίνει θαυμάσιος ηθοποιός και οικουμενικός συγγραφέας, τόσο γνωστός και τόσο άγνωστος;" Η ταινία ήταν υποψήφια για το βραβείο Palm d' Or στο Cannes Film Festival.
  • γράμματα

Δεν υπάρχουν σχόλια: