Η Προσευχή του Αγίου Φραγκίσκου
Seigneur, fais de moi un instrument de ta paix,
Là où est la haine, que je mette l'amour.
Là où est l'offense, que je mette le pardon.
Là où est la discorde, que je mette l'union.
Là où est l'erreur, que je mette la vérité.
Là où est le doute, que je mette la foi.
Là où est le désespoir, que je mette l'espérance.
Là où sont les ténèbres, que je mette la lumière.
Là où est la tristesse, que je mette la joie.
O Seigneur, que je ne cherche pas tant à
être consolé qu'à consoler,
à être compris qu'à comprendre,
à être aimé qu'à aimer.
Car c'est en se donnant qu'on reçoit,
c'est en s'oubliant qu'on se retrouve,
c'est en pardonnant qu'on est pardonné,
c'est en mourant qu'on ressuscite à l'éternelle vie.
Κύριε, κάνε με όργανο της γαλήνης Σου
Να σπείρω
όπου υπάρχει μίσος, την αγάπη
όπου υπάρχει προσβολή, τη συγχώρεση
όπου υπάρχει αταξία, την ενότητα
όπου υπάρχει το λάθος, την αλήθεια
όπου υπάρχει αμφιβολία, την πίστη
όπου υπάρχει απελπισία, την ελπίδα
όπου υπάρχει σκοτάδι, το φως
όπου υπάρχει λύπη, τη χαρά.
Ω Κύριε, να μην αναζητώ
την παρηγοριά, αλλά να παρηγορώ,
ούτε την κατανόηση, αλλά να κατανοώ
μήτε την αγάπη, αλλά ν’ αγαπώ
γιατί δίνοντας κανείς, παίρνει
ξεχνώντας τον εαυτό του, βρίσκει
συγχωρώντας, τον συγχωρούν
και έτσι πεθαίνοντας, ξαναγεννιόμαστε στην Αιώνια Ζωή.
- Η “Προσευχή του Αγίου Φραγκίσκου” αποδίδεται στον Άγιο, ωστόσο πρωτοδημοσιεύθηκε ανώνυμα στο περιοδικό “La Clochette” – “Η καμπανίτσα” - , το 1912.
- Μία διασκευή της βρίσκεται στο Κεφ. 11, σελ. 99 του βιβλίου "Twelve Steps and Twelve Traditions", που εκδίδεται από τους Ανώνυμους Αλκοολικούς.
- Η μετάφραση είναι της Αντιγόνης Κανελλάκη.
