Λίγη ζαχαρίτσα ακόμα
Η είδηση από τα πρωτοσέλιδα του ευρωπαϊκού Τύπου έπεσε σαν βόμβα πάνω στο καθημαγμένο πορτοφόλι μου. Δηλαδή τι; Τα χρόνια που στήριζα την καθημερινή μου ισορροπία και καλή διάθεση στα πανάκριβα χαπάκια σεροτονίνης ήμουν απλώς ένα θύμα των φαρμακευτικών εταιρειών; Και τότε πώς θα δικαιολογήσω το εξαιρετικό κέφι μου από την τέταρτη κιόλας εβδομάδα μετά τη λήψη του πρώτου δισκίου; Μήπως στην ιδέα και μόνον ενός παντοδύναμου μαντζουνιού; Αμφιβάλλω, αμφιβάλλω πολύ αφού κατά το παρελθόν κανένα από τα πιο διαδεδομένα γυναικεία placebo δεν μπορούσε να με κάνει ζάφτι. Ίσα ίσα που κάθε φορά που κατάπινα κανένα από δαύτα αισθανόμουν μετά τρισχειρότερα, ένα σκέτο θηλυκό σκουπίδι, το μόνο στο είδος του που δεν μπορούσε να το ρίξει έξω, να ξεχαστεί ας πούμε με ξέφρενο απενοχοποιητικό shopping and fucking και τα παρόμοια.
Να διαβάσει κανείς τη θλίψη του είναι τόσο δύσκολο όσο να διαβάσει τον «Οδυσσέα» του Τζόυς. Το να διαβάσεις τη θλίψη του αλλουνού είναι σα να διαβάζεις ιερογλυφικά. Αν δεν είσαι αιγυπτιολόγος, ούτε να το διανοηθείς. Το αισθητικό μέρος θα σε παγιδεύσει κι έτσι θα νοηματοδοτείς τα εικονίδια κουτουρού. Από αυτής της απόψεως κατανοώ τη στατιστική έρευνα που βγάζει τα αντικαταθλιπτικά εξ ίσου ενεργά όσο μια κουταλιά ζάχαρη.
Φυσικά θα μπορούσα κάλλιστα να το ρίξω στα γλυκά αλλά ήξερα κι από προηγούμενες δοκιμές ότι γρήγορα η κατάθλιψη θα επέστρεφε δριμύτερη. Και χοντρή και λυπημένη, δεν λέει. Χίλιες φορές να με πουν ιδιόρρυθμη, παρά φάλαινα, σκέφτηκα, και από εκεί άρχισε η ουσιαστική θεραπεία μου.
Πηγή: Εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ". Της Ρούλας Γεωργακοπούλου.
και σε επιστημονική γλώσσα
1. Ιnitial Severity and Antidepressant Benefits: A Meta-Analysis of Data Submitted to the Food and Drug Administration from the Public Library of Science
2. Selective Publication of Antidepressant Trials and Its Influence on Apparent Efficacy from the
