Το να ξέρεις ν’ ακούς είναι ύψιστο αγαθό

Ιδού: Είναι το Κα που σε κάνει Ακροατή…

…Εάν το άκουσμα σε διαπερνά, τότε ακροάσαι.

Όταν μάθεις ν’ ακούς μπορείς να εκφέρεις τον Λόγο, γιατί

Το να ξέρεις ν’ ακούς είναι ύψιστο αγαθό

Που λαμπρύνει τον Ακροατή…

…αφού έτσι εκδηλώνει απέραντη αγάπη…

…Αυτός που μπορεί ν΄ ακούει είναι ο αγαπημένος των Θεών,

Και μισούν οι θεοί αυτόν που δεν μπορεί ν’ ακούσει.

Επειδή η καρδιά είναι το όργανο της ακοής…

Πηγή: Από τις “Παραινέσεις του Ptha – Hotep”

• Ο Βεζύρης Φθά Χοτέπ, που υπηρέτησε τον Φαραώ Ιζέζι πριν από 4500 χρόνια περίπου, έγραψε τις «Παραινέσεις» προς τον γιό του σε 37 αποφθέγματα. Σε αυτές αναλύονται οι ανθρώπινες σχέσεις. Σώζονται 4 αντίγραφα σε τρία διαφορετικά μουσεία. Το πληρέστερο, απ’ όπου και η μετάφραση, φυλάσσεται με τον πάπυρο Prisse στην Bibliothéque Nationale, στο Παρίσι.
• Το Κα εκφράζει την Αρμονία στον Κόσμο και κατέχει σημαντική θέση στην Αιγυπτιακή Θεολογία.

Υποθέτω ότι προέκυψε άλλος. Εσείς τι λέτε;

Γνωρίζει, γράφει, ότι η στήλη ασχολείται κυρίως με πολιτιστικά θέματα, αλλά επειδή -το έχει διαβάσει κι εδώ- όλα είναι πολιτισμός, εκτιμά ότι μπορεί να σταθεί και στη δική του περίπτωση, που είναι ο χωρισμός από έναν έρωτα.
Όλα -ή περίπου- τα χωράει η στήλη, ακόμα κι ένα θέμα όπως αυτό, μολονότι είναι της αρμοδιότητας κάποιων περιοδικών και τηλεοπτικών εκπομπών. Πολύ περισσότερο όταν, στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι και κατανοητό τι ζητάει ο άνθρωπος.
Αλλά ας μην τον κακοκαρδίσουμε στην κατάσταση που βρίσκεται.
«Μα τα πηγαίναμε τόσο καλά (...). Μέχρι χθες μου έλεγε ότι μ' αγαπά κι ότι δεν μπορεί να κάνει χωρίς εμένα (...) Και ξαφνικά μου λέει "τέλος". Υποθέτω ότι προέκυψε άλλος. Εσείς τι λέτε;»
Ας δεχτούμε ότι προέκυψε άλλος με τη θετική εκδοχή ότι είναι ευκαιρία ανανέωσης και για τους δύο.
«Αυτός ο άλλος είναι ευεργέτης μου μεγάλος» τραγουδούσε ο αείμνηστος Νίκος Γούναρης, ο οποίος, πάντως, σε ένα άλλο το 'παιρνε αλλιώς: «Αχ, αυτός ο άτιμος ήθελε μαχαίρωμα». Αλλά καλό είναι να μην φτάνουμε έως εκεί.
Γεγονός είναι ότι στη ζωή (κι ας το φιλοσοφήσουμε λίγο) κάθε τόσο αποχαιρετούμε και κάτι: έρωτες, φιλίες, προσφιλή πρόσωπα, τόπους, ενασχολήσεις, όργανα του σώματός μας και κάποτε, αναπόφευκτα, την ίδια μας τη ζωή.
Η αείμνηστη συγγραφέας Λιλή Ζωγράφου, η οποία είχε ζήσει, καθ' ομολογίαν της, μια πλούσια ερωτική ζωή, όντας πλέον παροπλισμένη, είχε απαντήσει, συνεντευξιαζόμενη, στην ερώτηση πώς καλύπτει το ερωτικό κενό: «Υπάρχει η πίκρα για ένα φαγοπότι στο οποίο δεν υπάρχει θέση για σένα, αλλά το φιλοσοφείς, λες η ζωή είναι δίπλα μου, κυλάει, και υπάρχει ένα τραπέζι στο οποίο δεν συμμετέχω».

Πηγή: "Περί έρωτος... γενικώς" Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΚΙΩΝΗ. Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 20/5/07